De voorlaatste uitwedstrijd van het seizoen, en het zal er eentje blijven die we niet snel zullen vergeten. We trokken naar Rutten voor een van de lastigste verplaatsingen van het seizoen, tegen een ploeg die nog voluit zou gaan om haar eindrondekansen gaaf te houden. Vroenhoven, dat zelf na Nieuwjaar het beste van zichzelf geeft, wilde een stok in de wielen steken. Dat lukte ook aardig, want het kwam knap terug van een vroege dubbele achterstand.
De verplaatsing naar Rutten, waar de nieuwe fusieclub Unico Tongeren haar thuiswedstrijden speelt. Voorafgaand aan het duel waren we zeer blij met de verplaatsing, omdat het veld er altijd prima bijligt. Helaas was dat deze keer niet het geval... Na de zware regenval van de dagen voordien, mocht de plaatselijke jeugd haar wedstrijd op dat veld spelen. Gevolg: stroken waar grassprietjes zich eenzaam voelden, en modder genoeg om voetbal quasi onmogelijk te maken. Natuurlijk geldt dit voor beide ploegen, maar we zeggen niet vaak dat een veld er nóg erger bijligt dan dat van Vroenhoven. Laten we hopen dat dit veld een unicum blijft. Unicum Tongeren voor een keer... Maar oké, we dwalen af...
Met de ijzeren noppen geslepen en het mes tussen de tanden wilde Vroenhoven de wedstrijd aanvatten. De ijzeren noppen waren wel geslepen, maar het mes tussen de tanden was zo bot dat je erop naar Keulen kon rijden. We waren amper onderweg of Grosemans werd met een lange bal alleen voor het doel gezet. In de korte hoek kon Rondags zijn inzet in hoekschop duwen. VVV wakker zou je denken, maar nog geen minuten later een identieke fase. Grosemans werd opnieuw in het straatje gestuurd en deze keer kon de buitenspeler overhoeks het leer binnenwerken. Tien minuten waren we onderweg en Vroenhoven stond al in het krijt. 1-0.
Een slechter begin kan niet, zou je denken. Ware het niet dat Unico nog geen halve minuut later een vrije trap kreeg rond de zestienmeter. De inzet van Liesens belandde via de muur in de voeten van Grosemans. Die werd door drie spelers van Vroenhoven omringd, maar door het bos aan benen kon hij toch trappen. Zijn tergend traag schot rolde voorbij alles en iedereen tegen de netten. Een afschuwelijk begin voor Vroenhoven, dat op die manier een bijzonder zware namiddag tegemoet leek te gaan. 2-0 na amper tien minuten spelen...
Maar waar je zou denken dat de bezoekers nu wakker waren, was dat allesbehalve het geval. De thuisploeg voelde dat het moest doordrukken, en bleef de aanval opzoeken. Het duurde een dikke twintig minuten voor Vroenhoven eindelijk een beetje in haar spel kwam. Op een lastig veld begon de bal ietsje vlotter rond te gaan, wat nochtans zeker geen sinecure was (hadden we al gezegd dat het veld er niet goed bijlag?). Op het half uur dook Vroenhoven ook een eerste keer op voor het thuisdoel. Een diepe bal werd verkeerd ingeschat door de verdediger en Cilissen kon alleen richting het doel. In plaats van enkele meters op te schuiven naar het thuisdoel besloot hij in één keer uit te halen, maar zijn gekraakte inzet kon eenvoudig worden gered. De Tongenaren doken in het slotkwartier van de eerste helft nog enkele keren op voor het doel. Eerst was de inzet van Michiels te centraal om onze doelman te verrassen, ook het schot van Vanhay vanuit een vrij schuine hoek verdween in de handen van Rondags. Aan de overkant kwam Vroenhoven nog één keer aardig dicht bij de aansluitingstreffer. Een gemeten voorzet van Finamore kwam aan bij schoonbroer Verhelle, maar die zag zijn inzet gekeerd worden.
Zo gingen we dus rusten met een 2-0 achterstand. Ondanks de achterstand voor de rust was het vooral verrassend dat er nog geen kaart werd getrokken, want aan beide kanten waren daar toch serieuze mogelijkheden om dat te doen. Brants kreeg een elleboog in zijn buik en rug, Verhelle werd zwaar onderuit gehaald door een Tongerse verdediger. Donkergeel was bij momenten op z'n plaats, maar kaarten vielen er niet. Ook Vroenhoven kwam enkele keren goed weg zonder kaart, waardoor het aan beide kanten voor wat frustraties zorgde.
Na de pauze zagen we een compleet ander Vroenhoven. De Riemstenaren namen de partij in handen en Tongeren kwam er bij momenten gewoonweg niet meer aan te pas. Aanvallend, attractief voetbal met passie en grinta. Dat was de samenvatting van onze prachtige tweede helft. We grepen de eindrondekandidaat bij de keel en de thuisploeg wist er niet meer uit te komen. Dat leverde ook enkele kansen op, maar gescoord werd er niet. Op het uur kreeg Vroenhoven wel loon naar werken. Verhelle met een van de vele prima corners, waarbij Molnar het eindstation was. Hij knalde het leer heerlijk tegen de touwen, en toonde op die manier dat je met een voetbalschoen van €27 ook kan scoren. Vroenhoven kwam zo dus in de wedstrijd en je voelde gewoon dat dit de laatste 30 minuten nog bijzonder interessant zou maken.
Diezelfde Molnar trok zich even later op gang. Hij omspeelde knap twee verdedigers en ging ook vlot voorbij een derde verdediger. Die hapte en werkte onze aanvaller tegen de grond. De scheidsrechter twijfelde geen seconde en legde de bal op elfmeter. Aanvoerder Finamore miste dit seizoen nog niet, maar zijn inzet was te centraal waardoor de boomlange doelman kon redden. Maar waar je zou denken dat dit een domper zou zijn voor de Riemstenaren was dat allesbehalve het geval. Vroenhoven bleef aanvallen en ook kansen creëren. Zo verdween een kopbal van Knipschild maar net voorlangs. De Tongenaren konden geen enkele kans creëren, enkel na balverlies van Vroenhoven. Michiels kreeg een vrije schietkans vanaf het penaltypunt, maar hij kraakte zijn schot volledig, waardoor onze doelman het leer pardoes in zijn handen kreeg.
Vroenhoven bleef aanvallen en een kwartier voor tijd was er weer zo'n gevaarlijke stilstaande fase van de bezoekers. Jurre Aerts slingerde het leer prima voor het doel, waar de doelman en de thuisverdedigers allemaal de bal misten. Één iemand was wél oplettend en dat was onze Tsjech, de ingevallen Vales trapte het leer namelijk in het lege doel en zorgde zo met zijn eerste officiële treffer voor Vroenhoven voor de oververdiende gelijkmaker. Roodzwart kreeg zo loon naar werken en leek zelfs nog zin te hebben in een derde treffer. Het tijdwinnen van de thuisploeg om de drie punten vast te houden veranderde plots in tijdwinnen om toch maar een puntje over te houden. Ei zo na kon Vroenhoven nog voor een megastunt zorgen. Verhelle kwam alleen voor het doel, maar ook hij besloot wat overhaast op de thuisdoelman, Molnar had dan weer zijn tweede treffer van de namiddag aan de voet, maar zijn schot met links verdween net naast het doel.
Aan de overkant was er nog één prangende fase voor het Vroenhovens doel, maar de thuisploeg kon niet afdrukken. Zo eindigde de wedstrijd tussen Unico Tongeren en Vroenhoven voor de tweede keer dit seizoen op een 2-2 gelijkspel. Een gelijkspel waar net als in de heenronde meer inzat, maar wel een gelijkspel dat de kracht, de weerbaarheid, de grinta, de passie en vooral de kameraadschap binnen Vroenhoven nog maar eens benadrukt. Enkele maanden geleden werd Vroenhoven dood verklaard, na zondag toonden we nog maar eens tot wat VVV in staat is. Een zwaar veld en een moeilijke tegenstander kregen Vroenhoven, ondanks een razendsnelle dubbele achterstand, niet op de knieën! Dat gevoel proberen we nu vast te houden om de laatste drie competitiewedstrijden tot een goed einde te brengen. Mannen, Vroenhoven is trots op jullie! 🖤
Wedstrijdgegevens:
Unico Tongeren B: R. Schoubben, M. Jacobs, Y. Ujkaj (68' W. Lombart), K. Jans, K. Vanhay (68' D. D'Huys), F. Simon, R. Moës, T. Grosemans (53' T. François), L. Hansen (62' J. Snellings), J. Michiels, L. Liesens.
Vroenhoven VV: Lars Rondags, Martijn Brants, Alex Finamore, Nick Hardy, Jurre Aerts, Robin Molnar, Toon Cilissen (64' J. Vales), Wesley Pieters (64' W. Pieters), Jochen Dupas, Axel Verhelle, Rowan Knipschild (86' R. Knipschild).
Doelpunten: 11' T. Grosemans 1-0, 11' T. Grosemans 2-0, 62' R. Molnar 2-1, 75' J. Vales 2-2.
Gele kaarten: W. Pieters, M. Brants, J. Snellings.
Ref: Ronny Put.
This site was created with the Nicepage